Voor veel fotografen was 2011 geen bijster goed jaar. En als we politici en economen moeten geloven, wordt 2012 alleen maar slechter. Nu kunnen we bij de pakken neer gaan zitten, de kop in het zand steken en hopen dat de storm overwaait. Die strategie is in deze tijd bijna zeker een garantie op een carrièreswitch: van fotografie naar de horeca, de verpleging of het onderwijs. Voor de blijvers, de overlevers, is dat natuurlijk niet erg. Er zijn immers al genoeg fotografen en er komen er alleen maar meer bij. De opleidingen leveren in een razend tempo nieuwe fotografen af, die ook nog eens concurrentie krijgen van nieuwkomers zonder diploma. En geen van allen krijgen ze mee wat er allemaal bij komt kijken om het vol te houden. Pas veel later komen ze erachter wat je eigenlijk moet rekenen om te kunnen investeren, te groeien en iets op te bouwen voor als je te oud en te krom bent om dit mooie vak nog te kunnen uitoefenen. En voor die tijd hebben ze klanten al verwend met bodemprijzen waarvoor geen glazenwasser zijn spons natmaakt. En praat die prijzen dan nog maar eens omhoog. Maar fotografie is meer dan een leuke bezigheid. Voor ons is het een vak, en daar komt meer bij kijken dan creatief zijn met een camera. Moet het dan weer een beschermd beroep worden? Mogen we de richtprijzen weer gaan hanteren? Als het aan Brussel en het kabinet ligt, kunnen we dat wel vergeten. Marktwerking, dat moet! Het enige antwoord is om er in 2012 dus nog harder tegenaan te gaan. We zullen meer moeten communiceren met klanten en maatwerk en topkwaliteit moeten blijven leveren om te overleven. Alleen dan kunnen we in de fotografie een normale boterham (met een extra plakje kaas) verdienen en een pensioen opbouwen – voor later – en kunnen we ermee stoppen als we 70 zijn. En niet al in 2012. Dus: kop uit het zand, en handen uit de mouwen. En maak er wat van, dit jaar.
