De Sony sensor met afmetingen van 24×36 mm met 24 miljoen pixels wordt door Sony op dit moment in drie heel verschillende camera’s gebruikt. De compacte RX1, met een vaste 35 mm. Dan is er de Sony a99, min of meer een spiegelreflex camera, en de NEX-VG900F videocamera. De overeenkomst is de maat van de sensor, de verschillen zitten natuurlijk in zowel de bouw als de doelgroep. Alledrie de camera’s kunnen zowel foto’s maken als video opnemen. Voor die video delen ze opties als beeldstabilisatie waarbij net niet de hele sensor wordt gebruikt om de video op te nemen, het deel van de sensor dat gebruikt wordt kan schuiven als compensatie voor camerabewegingen.
Sony RX1
De Sony DSC-RX1 is een heel bijzondere camera, de echte beperking zit in het feit dat het objectief niet verwisseld kan worden. Voor fotografie lijkt me dat een mogelijkheid, een dergelijke beperking is dan een bewuste keuze en je kunt er dan prima mee werken. Voor video lijkt me zo’n beperking minder voor de hand te liggen, maar als extra camera kan de RX1 natuurlijk altijd ingezet worden. Het probleem met de AF bij video is dat het systeem werkt op basis van de contrastdetectie op de sensor, dat is niet echt snel. Toch werkt het bij video wel goed, er is een flinke vertraging, dat werkt wel mooi. Op snelle veranderingen reageert de camera niet direct. Wel blijft het probleem van het zoeken, de scherpte wordt niet altijd direct gevonden, dat blijft hinderlijk. Handmatig scherpstellen wordt net als bij de andere modellen makkelijker gemaakt door ‘peaking’, lastiger wordt het daarentegen gemaakt door de elektronische sturing van de ring op het objectief, voordat je daar goed mee werkt zul je wel even flink moeten oefenen, en je kunt geen vaste positie markeren als je dat wilt.
Sony NEX-VG900F
De NEX-VG900F gebruikt een vergelijkbaar AF systeem, maar biedt de mogelijkheid om zowel NEX objectieven als – met een adapter – alpha objectieven te gebruiken. Wat verder vooral opvalt is dat de camera er niet alleen heel anders uitziet, en heel anders moet worden vastgehouden dan een fototoestel, de indeling van het menu is ook zo anders dat het lastig zal zijn om deze camera afwisselend met één van de andere te gebruiken. Hoewel je er ook foto’s mee kunt maken, geeft de camera niet het gevoel dat dat lekker werkt, maar voor mensen met echte video-ervaring werkt zo’n camera naar ik begrepen heb juist erg prettig. Het AF systeem heeft dezelfde voor- en nadelen als dat bij de Sony RX1. Handig ten opzichte van de meeste DSLR’s is de elektronische zoeker, je hebt er geen losse monitor of iets dergelijks bij nodig om zowel de ingebouwde zoeker als het scherm achterop te kunnen gebruiken.
Sony a99
De Sony a99 is eigenlijk de echte universele camera, de zoeker biedt ook bij video permanent beeld, naar keuze intern in de EVF of op het in vrijwel alle richtingen verstelbare scherm achterop. Het echte verschil zit in de half-doorlatende spiegel die eenderde van de beeldinformatie aflevert bij het fase-detectie AF systeem bovenin de camera. Dit systeem werkt zoals bekend sneller dan contrast-detectie, en bij deze camera heb je daar ook de beschikking over bij video, en bij het fotograferen natuurlijk. Bij het opnemen van video zul je het waarschijnlijk niet op prijs stellen wanneer de scherpte alsmaar heen en weer vliegt. Daarom kun je in de camera ook kiezen voor een ‘vertraging’, kies je die laag, dan zal niet elk klein dingetje in beeld meteen de focus verstellen.
Het verschil in de werking van de af-functie is duidelijk zichtbaar bij video-opnames. De Sony Alpha 99 kan heel zeker scherpstellen, de snelheid wordt wel een beetje in de hand gehouden, de RX1 heeft vaak last van het pendelen, de camera moet even zoeken naar de juiste scherpte. Voor fotografen die ook video op willen nemen en een full-frame sensor willen voor de mooie onscherpte is de a99 volgens mij de handigste camera die nu te krijgen is, of je de elektronische zoeker ook voor fotografie prettig vindt werken is dan een andere afweging
