De Sony A7r en A7 test resultaten

Twee maal Sony full-frame

De Sony A7 en A7R vormen geen identieke tweeling, maar wel een echte tweeling. Ze zien er hetzelfde uit, de menu’s zijn op een enkel item na hetzelfde en ze gebruiken dezelfde accu, geheugenkaart en objectieven. Het verschil zit in het aantal pixels op de sensor, het al of niet gebruiken van een AA-filter en de techniek van het AF-systeem. Wanneer het je handig lijkt om ze beide door elkaar te gebruiken gaat dat dan ook heel eenvoudig.

Pixels

Het verschil waar voor de meeste fotografen de keuze op gebaseerd zal worden is het aantal pixels. De Sony A7 biedt er 24 miljoen, de Sony A7R 36 miljoen. Dat laatste lijkt me vooral aantrekkelijk voor fotografen die landschappen fotograferen of architectuur als hun werkgebied hebben en die hun foto’s dan ook nog op groot formaat willen kunnen presenteren. De 4000 x 6000 pixels van de A7 zijn immers al voldoende voor een afdruk op 35 bij 50 cm, de 4912 x 7360 pixels voor 42 bij 63 cm. Beide maten gebaseerd op de voor digitale foto’s misschien wel wat strenge norm van 300 dpi. Aan het verschil tussen beide afmetingen kun je ook afleiden dat het verschil, 50% meer pixels, zich weliswaar in 50% meer oppervlak vertaald bij dezelfde afdrukkwaliteit, maar voor de hoogte en breedte afzonderlijk is het verschil veel minder opvallend. Maar het verschil wordt in principe nog verder vergroot door het ontbreken van het anti-alias filter in de A7R. Daarnaast moet het gebruikte objectief natuurlijk nog in staat zijn om voldoende details weer te geven om het verschil tot iets zinvols te maken waar het gaat om de fotografische scherpte. Het 35 mm ƒ/2.8 Zeiss objectief dat ik bij de camera’s had is ook wel echt goed genoeg om het verschil tussen beide camera’s zichtbaar te maken. Maar je ziet dat verschil natuurlijk pas wanneer je de foto’s groot genoeg gebruikt of bekijkt. Het is 35 mm ƒ/2.8 Zeiss objectief is heel mooi en klein en het past zowel wat betreft de afmetingen als de kwaliteit bij de Sony camera’s. De kwaliteit, wanneer gemeten op de testkaart laat weinig te wensen over. Wel is het merkwaardig dat het verschil in scherpte tussen het centrum en de hoeken nauwelijks verandert door een ander diafragma te kiezen. En ook de algehele scherpte wordt nauwelijks beïnvloed door het kiezen van een andere lensopening. Alleen vanaf diafragma 11 neemt de scherpte zoals te verwachten weer wat af, f/22 lijkt me echt onbruikbaar als je scherpe foto’s wilt. Ook bij het optreden van de diffractie is er feitelijk geen verschil tussen de A7 en de A7R, hoewel je zou kunnen verwachten dat de A7R dat al bij een iets grotere diafragma-opening laat zien.

ISO en ruis

Een ander verschil dat je verwacht is de relatie tussen de ruis en de ISO waarde die je kiest. De A7R kan net als de A7 vanaf ISO 50 ingesteld worden. En bij de instellingen blijkt dat beide camera’s gebruikt kunnen worden tot een zelfde hoogste waarde van ISO 25000, terwijl je eigenlijk zou verwachten dat de A7 door de grotere pixels iets lichtgevoeliger zou zijn. Het is mogelijk dat de toevoeging van de fasedetectie aan de sensor van de A7 als nadeel heeft dat dat iets ten koste gaat van de lichtgevoeligheid van de sensor. Bij de hoogste instellingen laten beide camera’s een vergelijkbare hoeveelheid ruis zien. Bij gebruik van de foto’s op dezelfde afmetingen heeft de A7R dan uiteraard het voordeel dat die ruis kleiner wordt afgebeeld, en dus minder zal opvallen, waardoor de A7R eigenlijk ook voor het fotograferen bij weinig licht de betere keuze wordt.