Op 17 november is de Amsterdamse fotograaf Cor Jaring op 76-jarige leeftijd overleden. Jaring groeide op in de havens, maar was niet voorbestemd voor een leven op zee. Nadat hij in zijn diensttijd in aanraking is gekomen met fotografie, fotografeerde hij zijn collega’s in de haven waar hij zelf als walmatroos en nachtwacht werkte. De portretten gaven hem later veel bekendheid en langzaam verdiende Jaring zijn geld met fotografie. Hij had altijd een camera bij zich, fotografie was zijn leven geworden, hoewel hij aanvankelijk schilder wilde worden. Jaring reisde de hele wereld over voor zijn foto’s en won diverse prijzen, waaronder de eerste prijs ‘Amsterdam, beeld van een stad’ (1975) en de Fotoprijs van Amsterdam (1979). In 2002 ontving Jaring de Frans Banning Cocq penning van de Gemeente Amsterdam, voor zijn verdiensten voor de fotografie in Amsterdam. Van diezelfde stad was Jaring ook ereburger.

In oktober van dit jaar is zijn archief overgedragen aan het stadsarchief van Amsterdam. Dat hij werd vergeleken met Jacob Olie en Breitner maakte hem trots, zo vertelt Jaring in een interview met het Parool. In datzelfde interview haalt Jaring ook zijn ontmoeting met provo Robert Jasper Grootveld aan. Zijn woorden ‘Kijken kan iedereen, zei hij, maar zie je het ook? Dan pas maak je foto’s’ maakten indruk op Jaring. Zelf zei Jaring dat een goede foto de tijd overleeft: “De tijdgeest, als de tijd eroverheen is gegaan en je vindt het nog steeds goed. Dan pas is het een goeie foto.”