In de camera’s van Canon speelt de mogelijkheid voor het zelfportret een grote rol. Zo is er een nieuwe versie van de Legria miniX, een compacte video-camera die vooral bedoeld om films te maken van je eigen bezigheden ten behoeve van publicaties op het web.
Gebleven is de fish-eye, toegevoegd zijn betere microfoons en het bestandsformaat voor audio is nu standaard CD kwaliteit. En er wordt nu op een standaard SD kaart opgeslagen.
Bij de fotocamera’s is de opvallend vormgegeven Powershot N nu de Powershot N100 geworden. Die heeft ook aan de achterkant een camera waarmee je vervolgens tegelijkertijd de foto kan maken of de video kan opnemen en een foto van jezelf maken. Dat laatste uiteraard omdat het scherm achterop als zoeker werkt, en je dus de camera niet tegen je hoofd houdt. Er is een keuze optie om dat zelfportret te monteren als een inzet in het grote beeld. Bij de andere compactcamera’s is de vernieuwing het verder invoeren van WiFi en het opnieuw opduiken van de ‘digitale zoom’. Die heet nu natuurlijk anders, en wordt berekend door de steeds geavanceerdere rekenchips, de Digic bij Canon.
Bij de nieuwe videocamera’s wordt een sensor gebruikt die meer pixels heeft dan nodig is voor het full-HD formaat. Dat wordt gebruikt om het zoom-bereik van het objectief te vergroten. Wordt er normaal gebruik gemaakt van precies de 2 miljoen pixels die je nodig hebt, aan de groothoekkant van het zoom bereik wordt nog wat gewonnen door dan wel de hele sensor te gaan uitlezen. Bij de normale beeldhoeken wordt de extra ruimte op de sensor onder andere gebruikt voor een extra hoge kwaliteit beeldstabilisatie, die zelfs de beweging tijdens het lopen met de camera redelijk weet op te vangen. En aan het tele-eind van het bereik wordt er dan weer gebruik gemaakt van digitale zoom. Zo wordt het uiterste bereik aan beeldhoek gehaald uit het optische zoombereik, heel slim.
