Het oeuvre van Magali Koenig wordt opgebouwd naargelang haar reizen. Georgië, Siberië, Rusland, Cuba en heel wat andere streken gaan ritmeren zoals verhalen, haar beelden van het dagelijkse leven die zij, sinds bijna 30 jaar, archiveert en verzamelt. In verband met het werk van Magali Koenig schrijft Nicolas Couchepin het volgende : “De foto’s van Magali Koenig tonen zelden personen. En nochtans zou men bijna kunnen zeggen dat het portretten zijn. Ongetwijfeld komt daar iemand langs, net vóór het afdrukken. Die plaatsen die pas verlaten lijken te zijn, die ruimtes gewijd aan de ontgoocheling, die landschappen, tegelijk immens en vol van schuilplaatsen, zijn bekleed met heel de emotie van het leven dat zich, buiten beeld, afspeelt, juist ervoor, juist erna.” En over de reeks Milieu de rien vervolgt hij “De foto’s van Magali Koenig tonen heel wat nabije en verafgelegen plaatsen ; zij hebben alle gemeenschappelijk dat ze tegelijkertijd vertrouwd en verlaten zijn, en dat ze onbeduidende werelden tonen die u terugvoeren naar het midden van alles. Men treedt er binnen, men valt erin, men heeft de indruk te vliegen, men ruikt de geur van de zon op pluimen, men zegt bij zichzelf dat er ons iets overkomt, en tenslotte weet men niet meer of geluk stoelt op nostalgie, of omgekeerd.”